در دانشگاه وقتی بحث می شود می گویند فلسطینی ها تقصیر خودشان هست .
در ابتدا خود آنها زمین هایشان را فروختند و پولشان را گرفتند .
خودشان سرزمینشان را ترک کردند .
خودشان با همدیگر اتحاد ندارند.
کشور ما این مسئله را بزرگ کرده و تلویزیون ما هست ,که فقط صحنه های درگیری را نشان می دهد.

من نمی گویم این حرف ها درست نیست ولی نمیتوانم با قبول آنها بی تفاوت باشم. بچه های کوچک و دختران هم سن و سال من مگر چه گناهی کردند,آیا آنها حق زندگی راحت ,همراه با امنیت وآسایش ندارند؟
به نظر من کسانی که به این راحتی صحبت می کنند نمی دانند امنیت چه نعمت بزرگیست و نبود آن هیچ توجیهی را نمی پذیرد. نمی دانند تمام روز را با ترس گذراندند چه سخت است؟
نمی دانند وقتی صدای موشک را در بالای سرت می شنوی  و هر لحظه ممکن است خانه ات روی سرت  فرو ریزد و عزیز ترین افراد زندگیت در کنارت جان بدهند چه لحظات دردناکی می باشد.
در این فصل سرما آوارگی چقدر مشکل است.
وای خدای من! وقتی بچه های کوچک از مدرسه تعطیل شده اند  و اسرائیل آنها را بمباران می کند  آیا انسانیت جایی را برای قبول این بحث ها و حرفها را دارد؟