اهورا مزدا را زرتشت خدای ازلی و ابدی خردمند و بصیر و قادر و علیم می داند که چون خواست جهان را بیافریند ابتدا روحی جاوید و مطلق ساخت بنام "وهومن" یعنی منش ذهن فکر و اندیشه ی نیک و بعد "وهومن" تمام پدیده های عالم را آفرید.

انگرمئی نو و سپنتامئی نو

 در اعتقاد زرتشت دو نظام یزدانی بنام ذات بد (انگرمئی نو) و ذات خوب (سپنتائی نو) در جهان وجود دارد. که "انگر" شر است و "سپنتا" خیر مقدس است و "مئی نو" به معنای "من", "منش" , "مانتالیته" اینها همه یک کلمه اند و به معنای فکر اندیشه و خرد و حکمت که "انگرمنش و سپنتا منش" ذات بد و ذات خوب همواره در جنگند و هریک دستیاران و فرشتگانی دارند.

یاران سپنتامئی نو

 شش فرشته یا یزدان مقرب یاران "ذات خوب جهانند که با سپنتا مئی نو" جهان خیر را اداره می کنند و با "انگر مئی نو" و دستیارانش می جنگند . این هفت امشاسپند روح جاوید و ازلی و ابدی عبارتند از :

1- بهمن : "به" معناب خوب و خیر, "من" به معنای منش یعنی فرشته ای با منش خیر.

2- اردیبهشت: فرشته راستی و عدالت.

3- شهریور یا به اصطلاح خودشان یزدان : فرشته قدرت.

4- خرتات : برخورداری و کامیاب و موفقیت و عافیت.

5- اسپندارمد : سپند به معنای مقدس است , آنچنان که یکی از صفات زرتشت هم "سپند من" است  یعنی دارای منش سپند (مقدس اسپندارمد همان "اسفند" است و یزدان برکت و عشق و محبت).

6- مرداد یا امرتات : یزدان خلود و جاودانگی.

این شش "امشاسپند" در تحت رهبری "سپنتامئی نو" گروه هفت نفری را تشکیل می دهند که مجری اراده ی "اهورا مزدا" هستند و در مبارزه با شر و یاری انسانهایی که راه "اهورامزدا" را می پیمایند.

در برابر اینها شش فرشته شر اگر بشود ملک عذاب نامید همراه "انگرمئی نو" گروه هفت نفری روح خبیث را تشکیل می دهند.

"سپنتامئی نو" و "انگرمئی نو" و یارانش در دو سوی هستی صفوف خیر و شر را آراسته اند و انسان در این میانه مخیر است که هر صفی را که بخواهد اختیار کند.

 منبع : تاریخ و شناخت ادیان 

                                              اثر: دکتر علی شریعتی